Yogafilosofie - meditatie
Joa
Een aantal jaar geleden kwam ik in verband met lichamelijk klachten bij een haptonoom terecht. Als huiswerk kreeg ik van haar mee: ga elke dag 10 minuten op je handen zitten en probeer je aandacht te houden bij wat je voelt.
Ik vond het verschrikkelijk. Door de klachten die ik had, deed ik al bijna niks, en nou moest ik nog meer niks doen.
Ik moest toegeven, van de sessies bij haar op de behandeltafel knapte ik op. Maar dat op je handen zitten trok ik helemaal niet.
Later ging ik op yoga. Dat was met frisse tegenzin, maar ik had een donkerbruin vermoeden dat ik er baat bij zou hebben (en als je wanhopig bent, ben je eerder bereid je horizon te verbreden). Toevallig kwam ik in een ashtanga-les terecht. Dat was top. Ik zweette me een ongeluk, vond het leuk en knapte er van op.
Goed, maar wat heeft dit met meditatie te maken?
Meditatie is niks meer of minder dan een aandachtsoefening. Dat kan op allerlei manieren. Zowel de oefening van de haptonoom als de yogales zijn meditatie.
Dat ik me beter voel als ik regelmatig mediteer is wel duidelijk. Toch heb ik vaak het gevoel gehad dat ik het niet goed doe. Niet vaak genoeg, niet lang genoeg, niet consequent genoeg.
Ik heb weinig discipline en hou er niet van dingen te doen zoals het hoort.
Dus ik heb geprobeerd, ben weer gestopt, toch maar ‘ns wat anders geprobeerd en zo voort en zo verder.
En nu? Nu heb ik vrij regelmatig zin om op m’n yogamat te staan, of te gaan zitten voor een formele zit-meditatie. Dus dan doe ik dat maar gewoon.
Hoe het morgen gaat, zien we dan wel weer.