De uitslag, de modder en het vaccin

Ik krijg dus echt uitslag van dit soort uitspraken.

In de yogawereld wordt regelmatig verwezen naar de prachtige lotusbloem, die alleen kan groeien vanuit modder. 

Tijdens mijn yoga-opleiding ging het nogal eens over dat je dankbaar moet zijn voor alle tegenslagen vanwege de mooie dingen die er uit voort komen. Dankbaar! Nou vraag ik je...

Bij de eerste lockdown kwam ik werkloos thuis te zitten. We hadden hier nogal een heftig half jaar achter de rug (met hond dood en moeder dood als mijn persoonlijke hoogtepunten), dus ik vond het wel best.

Na een maand bleek ik niet in aanmerking te komen voor de bijstand voor zzp-ers en ging ik op zoek naar werk. Eerst werkte ik een maand in een distributiecentrum. Vanaf half juni ging ik aan de slag bij de De Blinkert van Kennemerhart, een verpleeghuis voor mensen met dementie. Ik startte als gastvrouw voor de bezoekers en nu ben ik huiskamerassistent.

Tijdens mijn dienst sta ik in de huiskamer en zorg voor eten en drinken voor mijn bewoners. Ondertussen vermaken we ons, ik blus brandjes, we kletsen, we praten over serieuze zaken, soms wel 10 minuten zonder dat ik zeker weet wat het onderwerp is.

Ik heb in al mijn jaren als maatschappelijk werker in de ggz niet zulk intensief contact gehad met mijn cliënten als nu als huiskamerassistent met m’n bewoners.

Het is het mooiste wat er is.

Dankbaarheid is niet één van mijn beste eigenschappen en ik doe zeker niet aan dankbaar zijn voor ellende.

Maar okee, ik ben nu dus omringd door bloemen, het raam bleek wagenweid open te staan.

Tegelijkertijd heb ik het helemaal gehad met de modder en de dichte deuren. 

Dus als ze die vaccins gaan uitdelen, sta ik vooraan. Kom er maar in met je prikje, ik ben er klaar voor. 

Gooi alle ramen en deuren maar open en weg met de modder.